06 October 2012

පොඩි කතාවක්!


……………අම්ම අරාබියට ගිහිල්ල අවරුදු දෙකක් ගෙවිල ගියත් එදා ප්‍රියන්තගේ හිත ඇතුලේ නලියපු ආශාවල් අදත් එහෙමමයි.අම්ම ගියාට පස්සේ ප්‍රියන්ත ඉස්කෝලෙත් යන්න පටන් ගත්ත.අලුත් යාළුවො ගොඩක් හම්බුණා.අම්ම යන්න කලින් ප්‍රියන්ත ලියන්න දැනගෙන හිටියේ  “අම්මා” කියල විතරයි,එත් දැන් “අම්මා ඉක්මනට ගෙදර එන්න" කියලත් ලියන්න පුළුවන්.එත් අම්මත් එක්ක වෙසක් එකට කැළණි යන්න එදා තිබුණ ආශාව නම් පොඩ්ඩක්වත් වෙනස් වෙලා නෑ.
ඉහත කොටස උපුටාගත්තේ ජයතිලක කම්මැලිවීරයන්ගේ මාංචු නම් කෙටිකථා සංග්‍රහයේ එන“වරක් වැන්දොත්” කියන කෙටි කතාවෙනි.
           ප්‍රියන්ත කියන පොඩි දරුවා අසාවෙන් ඉන්නේ තමන්ගේ අම්මත් එක්ක වෙසක් දවසේ කැලණිය වඳින්න යන්න.එත් ප්‍රියන්ත ගේ අම්මත් බොහෝ දරුවන්ගේ අම්මල වගේ ආර්ථික මාරුතයට අහුවෙලා අරාබියට ගහගෙන ගිහිල්ල.මේ නිසා පුංචි ප්‍රියන්තට ඉතුරු වෙන්නේ හීනයක් අතේ  තියාගෙන තමන්ගේ අම්මා එනකම් බලාගෙන ඉන්න.
           කල් ගතවෙලා ප්‍රියන්තගේ අම්මා අපහු එන දවස උදා වෙනවා.කාලෙකට පස්සේ තමන්ගේ අම්මා දකින ප්‍රියන්තට දැනෙන්නේ ලැජ්ජාවක්.
…..අම්මා කොච්චර වෙනස් වෙලාද?කම්බුල් පිම්බිලා,රෝස පාටවෙලා.දැන් අපේ ඉංග්‍රීසි ටීචර්ටත් වඩා අම්මා ලස්සනයි.ප්‍රියන්තට එහෙම හිතුනේ ලැජ්ජා වේවි ඉන්න අතරතුර.
ප්‍රියන්ත අම්මා ගෙනාපු අරුමෝසම් බඩු,ටොපි චොකලට් එක්ක කාලය ගතකරත් ඔහුගේ හිත පුරා තවමත් තියෙන්නේ ඊළඟ දවසේ අම්මා එක්ක කැළණි යන්න.
          වෙසක් දවසත් එළඹිලා ප්‍රියන්ත අසාවෙන් ඉන්නවා අම්මා එක්ක කැළණි යන්න.ඒ අතරතුරේ අම්මා බලන්න ආපු අහල පහල උදවිය, යාළුවො එක්ක ප්‍රියන්තගේ අම්මා කාර්යබහුලයි.දැන් යයි දැන් යයි කියල බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියත් ප්‍රියන්තගේ ආශාව ඉෂ්ටවෙන පාටක් නම් නෑ.
                   කාලයක් තිස්සේ හිතේ තියාගෙන හිටපු හීනය කඳුළු විදියට ප්‍රියන්තගේ ඇස් දෙකෙන් ගලාගෙන යනවා.
හානේ!මෙන්න මෙයා මෙතනට වෙලා අඬනවා..අයි මගේ පුතා අඬන්නේ?..පුතාට මම ගෙනාපු තෑගි හොඳ නැද්ද?.පුතා ආසද බයිසිකලේකට,ආ?..මම පුතාට චොපර් බයිසිකලයක් ගෙනත් දෙන්නම් හොඳේ?
ප්‍රියන්තගේ අම්මගේ උත්තරය වෙන්නේ ඔන්න ඕක.ප්‍රියන්තගේ අම්මා විතරක් නෙමෙයි මැදපෙරදිග රස්සාවට යන ගොඩක් අම්මලාගේ කතාව ඕක.ඒ අම්මල අපහු එද්දී වෙලා තියෙන සංස්කෘතික විපර්යාසය දරුවන්ට දරාගන්න බැරිතරම් බරයි.ඒ අම්මලට අමතකයි අපි වඳින්නේ අම්මා කෙනෙක් සතු ගුණකඳට මිස බාහිර පෙනුමට නෙමෙයි කියල
වටින් මහා සෙනග ඇවිදින් සාදු කියා වැන්දයි
නෙළුම් මලට නොවේ නුඹට,නුඹ අම්මා හින්දයි!
කලකට ඉහතදී ලියවුණු මේ පද වැල මේ සිද්ධි දාමයට කොයිතරම් නම් හොඳින් ගැලපේද?


සොඬින් නෙළුම් මල ගෙනියන
බතික් රන් පටින් දිදුළන
ඇතින්නියේ ….
යදම් අමතකද පා බැඳි විලංගුවේ//


පුතුන් හිසින් ඇන ඇන කොයි ලෙසිනේ කිරි බොම්දැයි
ඇතින්නියේ දරු සෙනෙහස ගාල් කලේ මන්දැයි//
ඇතින්නියේ …………
ඇතින්නියේ දරු සෙනෙහස ගාල් කලේ මන්දැයි


සොඬින් නෙළුම් මල ගෙනියන….


වටින් මහ සෙනග ඇවිදින් සාදු කියා වැන්දයි
නෙළුම් මලට නොවේ නුඹට නුඹ අම්මා හින්දයි//
ඇතින්නියේ…………
නෙළුම් මලට නෙවේ නුඹට නුඹ අම්මා හින්දයි


සොඬින් නෙළුම් මල ගෙනියන ………….


ගායනය      :-අතුල අධිකාරී
සංගීතය      :-………………..
පද රචනය   :-රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ

ගීතය  බාගන්න මෙතන කොටන්න




        

01 October 2012

අවරුද්දයි ,තව මාසයකට ස්තුතියි!


බ්ලොග් කියන වචනේ මුලින්ම මට හම්බ වුණේ,යාළුවෙක්ගෙ මාර්ගයෙන් ගූගල් සිංහලීස් ඉන්පුට් එක ගැන දැනගත්තට පස්සේ.ඒ කාලේ සිංහල ලේසියෙන් ටයිප් කරන්න පුළුවන් නිසා ඒක ඒක සින්දු කෑලි,නම්, ගූගල් කර කර බලනවා. කාලේ තමයි මම මුලින්ම සිංහල බ්ලොග් දැක්කේ.මම මුලින්ම බලපු බ්ලොග් ලිපිය වුණේ “Out In The Open”කියල බ්ලොග් එකක වින් චුන් (Wing Chun) ගැන ලියපු ලිපියක්.ඒ බ්ලොග් එක පස්සේ කාලෙක මම හෙව්වත් හම්බුණේ නම් නෑ!.එහෙම බ්ලොග් බැලුවත් මට බ්ලොග් එකක් ලියන්න ආසාවක් තිබුණේ නෑ.
                      2011 ඒලෙවල් කරලා ගෙදර ඉන්න අතරතුර වැඩි කාලයක් ගතවුනේ නෙට් එකේ.ඒ දවස්වල තමයි මගේ මිත්‍රයෙක් වුණ නජාත් අක්‍රම් බ්ලොග් එකක් පටන්ගත්තේ.හැමදාම මු වදේ ගහනවා කියවල කමෙන්ට් එකක් දාන්න කියල.කොහොම උණත් ආසාවෙන් කියෙව්වා සහ කමෙන්ට් කරා.මේ කාලෙදිම රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ වගේ කවියෙක්ගේ කවිපොත් කියවල සහ බූන්දියේ තිබුණ කවි කියවල කවි ලියන්න උණක් හදාගත්තු මට මම ලියන ඒවා කාටහරි පෙන්නන්නත් ඕන.මම ඒ කාරණය මගේ මිත්‍රයට කිව්වම එයා තමයි කිව්වේ “උඹත් බ්ලොග් එකක් පටන්ගනින්" කියල.
                     ඒ විදියට පටන්ගත්තු බ්ලොග් එකට අදට අවුරුද්දයි මාසයක් හරියටම!මුල්ම කාලේ මගේ බ්ලොග් 1 ට හිටියේ පාඨකයන් දෙන්නයි මම විශ්වාස කරන විදියට.මමයි නජතුයි විතරයි.ෆේස්බුක් පේජස්,සින්ඩි ගැන අහලවත් නෑ.ඒත් කොහොමහරි ලිව්වා !කවදමහරි කව්රුහරි කියවාවි කියන විශ්වාසය ඇතුව ලිව්වා!ගොඩක් කාලයක් යනකම් හැම ලිපියකටම කමෙන්ට් එකයි.මේ කාලෙදිම මම අයෙත් පාරක් ඒලෙවල් කරන්න තීරණය කරපු නිසා බ්ලොග් එකෙන් ටිකක් ඈත්වෙන්න උණා.ඒත් මාසෙකට ඒක ලිපිය ගානේ වත් දැම්ම.
                      බ්ලොග්කරණය ගැන කිව්වොත් ඇත්තෙන්ම මම ගොඩක්ම තෘප්තිමත් වුණ දෙයක්.සමහර අවස්ථාවලදී පොඩි පොඩි සිත් තැවුල් තිබුණත් සෑහෙන්න හොඳ ප්‍රකාශන මාධ්‍යක්.සමහර වෙලාවට ගොඩක් හොඳට ලියපු අයගේ බ්ලොග් දකිනවා අතෑරලා දාපු.ඒකට හේතුව වෙන්න ඇත්තේ ඔවුන්ට අවශ්‍ය දිරිගැන්වීම නැති නිසා කියල මට හිතුන වාර අනන්තයි.ඒක අතකට එකත් සාමාන්‍යයි.ඩාවින් තමන්ගේ පරිනාමනවාදයේ" “ජීවිත සටන” කියල කිව්වේ මේක වෙන්න ඇති.සටනෙන් දිනන අය පවතිනවා.ඒත් ඒ වෙලාවට පොඩි කලකිරීමකුත් ඇති වෙනවා.බ්ලොග් අවකාශයෙන් එළියේ සංවිධානය කරපු අවස්ථාවන් වලටත් සහභාගී වෙන්න ලැබුණ ඒක ලොකු දෙයක්.සැහෙන්න පිරිසක් අඳුරගන්න ලැබුණා.විනෝද උණා.සමහර වෙලාවල් වල පජාත වුණා( දන්නෝ දනිති ).
                       අවුරුද්දයි මාසයක් ගතවෙලා!අයෙත් හැරිලා බලද්දී මට බ්ලොග් එක ගැන තියෙන්නේ සතුටුදායක හැඟීමක්.මම ලියපු දේවල් ගැන මම තෘප්තිමත්.හිට්ස්  ගැන මගේ තියෙන්නේ වෙනමම අදහසක් නිසා සංඛ්‍යාත්මකව ඒවා දක්වන්න මම යන්නේ නෑ.ඒත් ලියන්න ගනිපු  මුල් කාලේ  ඉඳන්  මගේ හිත අරගත්තු එක පාඨයක් තිබුණා.
           “නිර්මාණකරුවෙක්ට ඔහුගේ නිර්මාණ සඳහා ජනප්‍රියතාව ලැබිය යුතුයි,නමුත් ජනප්‍රියතාව සඳහා නොලිවිය යුතුයි”**
     අවුරුද්දක් සහ මාසයක් පුරාවට මාව කියවූ හැමෝටම ගොඩක් පින්!

                                     කාලය ගතවුණත් හරියට
                                     මට හිතන්නේ මම තාම
                                     හෝඩි පොතේ මුල් අකුර!
                                     ඒ අකුර කියවූ ඔබට
                                     හිස නමමි බැතියෙන!



ප/ලි –**උඩින් තියෙන ප්‍රකාශය කාල් මාක්ස් විසින් කියන ලද නියමම ප්‍රකාශනය නෙමෙයි!මම එක මට         හරියන විදියට එක වචනයක් ආදේශ කරගත්ත.අර්ථයට හානියක් නොවෙන්න!
         
          *70 දශකයේ පුද්ගලයෙක්ගේ අදහස් වැනි අදහස් කියවන්න ලැබීම නීරස උණානම් සමාවෙන්න!:) 

26 September 2012

වන්දනාව!


සාහිත්‍ය මාසේ ගොඩක් දෙනා පොත් පත් එක්ක හිටපු බව බ්ලොග් පොස්ට් කියෙව්වම දැනුණ.හැමෝම පොත් ප්‍රදර්ශනය සම්බන්ධයෙන් සහ හොඳ පොත් මිතුරන් ගැන ලියල තිබුණ.
            කොළඹ ජාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනය බලන්න අපිත්(රැන්ගෝ සහ මම) ගියා.ප්‍රදර්ශනය පටන්ගත්තු දවසෙම.එතරම් සෙනග හිටියේ නම් නෑ එදා.අපි යනකොටත් සමහර පොත් සාප්පු වලට පොත් දානව.ඒත් පොත් තෝරා ගැනීමට අවශ්‍ය නිදහස නම් එදා තිබුණ.
      ප්‍රදර්ශන ශාලාවට ඇතුල් වුණු අපි පොත් ගැනීම පටන් ගත්තේ කාව්‍යක්කාර මිතුරන් මගින් පවත්වපු පොත් එකතුවෙන්(කැටපත් පවුර ලංගම තිබුණ ප්‍රදර්ශන කුටිය).ගිය පාරත් ඒක තිබුනේ එතනමයි.හා හා පුරා කියල ගත්ත මුල්ම පොත උනේ 2010 වසරේ හොඳම කාව්‍ය කෘතිය විදියට රාජ්‍ය සම්මාන දිනාගත්තු මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල ගේ හිරුත් හිම පියල්ලක කියන කාව්‍ය සංග්‍රහය

මහින්ද අයියත් ඒ ප්‍රදර්ශන කුටියේම හිටපු නිසා ඔහුගේ සමරුවෙන් ඒ පොතේ වටිනාකම වැඩි උනා.
                 එතනදීම අපිට මුණගැහුණා සඳුන් අයිය.11 වන පැය කාව්‍ය සංග්‍රහයේ ප්‍රධාන නියමුවෙක් කිව්වොත් හරි.ප්‍රදර්ශන භුමිය අපිට නුහුරු තැනක් බවට පත් නොකරන්න සඳුන් අයිය සහ පිරිස වග බලාගත්ත.සැහෙන්න පිරිසක් අඳුරගන්න ලැබුණා.අපි වැඩිම වෙලාවක් ගත කලේ සයුරි ප්‍රදර්ශන කුටියේවෙන්න ඇති.පොත්  මිලදී ගැනීමටත් වඩා එතැනදී අඳුරගත්තු පිරිස වටිනවා කියන එකයි මගේ හැඟීම.
                                           මහගමසේකරයන්ගේ කවි පොත් සියල්ලම කියවා තිබුණත් පොත් එකතුවක ඔහුගේ පොත් කීපය තිබිය යුතුමයි කියල හිතුන නිසා ඔහුගේ කවි පොහ ටිකත් ගත්ත.ඒ වගේම නන්දන වීරසිංහයන්ගේ සත්‍යකාම නම් වෙමි කියන ආඛ්‍යාන කාව්‍ය මම ගොඩක් කියවන්න ආසාවෙන් හිටපු පොතක්.ඒ වගේම ගිංගගේ විලාපය කියන පොතත් ගත්ත.
                                    අපේ බ්ලොග්කරුවන් විසින් සංවිධානය කරපු සයිබර් සිහින උළෙල කට්ටියට මතක ඇති.එකේදී මට පොඩි තරඟ ජයග්‍රහණයක් ලැබිල හම්බු උන තෑග්ගෙන් මම වටිනා පොතක් ගත්ත.මේ පාර පොත් ප්‍රදර්ශනයෙන් මම ගත්ත හොඳම පොත මේක කියල මට හිතෙනවා.මහාචාර්ය සරත්චන්ද්‍රයන් විසින් රචනා කරන ලද ඔහුගේ ස්වකීය අත්දැකීම් ඇතුලත් "පින් ඇති සරසවි වරමක් දෙන්නේ" කියන කෘතිය මම මිලදී ගත්ත.
     තවත් පොත් ගණනාවකට ඇහැ යොමු උණත් තාම පරපෝෂිත වන අපට සල්ලි තමයි ප්‍රශ්නේ.මොනවා කරන්නද කියල හිත හදාගෙන ආව.
            මේ පාර වෙනස් තේමාවකින් පොත් ප්‍රදර්ශනය සංවිධානය කරලා තිබුණ බවක් පෙනුන.ගුරු ගෙදර වගේ සංකල්ප  තුලින් පොත් ගන්න එන අයට සැහෙන්න සේවාවක් වුණා.
                     දෙවැනි වතාවටත් පොත් ප්‍රදර්ශනය බලන්න ගියත් ඒ නම් ගියේ පොත් ගන්න නෙමෙයි.ටිකක පරක්කු වෙලා ගියපු නිසා දයානන්ද අයියත්(අස්වැන්න) මඟ අරුනා.එදා නන්දන වීරසිංහයන්ගේ වටිනා දේශනයකට සවන් දීල පොත් එළිදැක්වීමේ උත්සවයකින් සංග්‍රහයකුත් බුක්ති විඳලම ආව!
මගේ  නම් අදහස ප්‍රදර්ශන භුමිය තුල වටිනා වෙනස්කම් කරලා තිබුණට පාඨකයා මෙන්ම සුළු පරිමාණ පොත් ප්‍රකාශකයෝ ගැනත් හිතල තිබුණ මදි කියල.පොත් ප්‍රකාශන සමාගමෙන්ම ඒ පොතට දෙන්නේ 20% ක වට්ටමක්.ඒක 30%ක් වත් කරා නම් වටිනවා.අඩුම ගානේ දුර ඉඳන් එන අයගේ බස් ගාස්තු වලට වත් සරිලන විදියට.ඒ වගේම ප්‍රදර්ශන කුටි වල ගාණත් පහුගිය වර්ෂ වලට සාපේක්ෂව ඉතා වැඩි බවයි දැනගන්න ලැබුනේ.
කොහොම  උණත් වඩා සංවිධානාත්මකව ඊළඟ වසරේ පොත් ප්‍රදර්ශනය පවත්වනන් කටයුතු කරනවානම් දුර බැහැර ඉඳන් පොත් ගන්න එන අයට වගේම සාහිත්‍යට ලැදි හැමදෙනාටම සේවයක් වේවි!

 

11 September 2012

11 වන පැය සහ මම!

                 11 වන පැය ගැන බ්ලොග් ලියන හැම දෙනාම දන්නවා ඇතැයි සිතනවා.11 වන පැය කියන්නේ සාමුහික කාව්‍ය සංග්‍රහයක්.කවි කිවිඳියන් 500 කගේ නිර්මාණ ඇතුලත් ග්‍රන්ථයක්.රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ, නන්දන වීරසිංහ, ලාල් හෑගොඩ,ආරියවංශ රණවීර වැනි ප්‍රවීන කවීන්ගේත්,නව පරපුරේ කවි කිවිඳියන් ගේත්,නිර්මාණ මෙයට ඇතුලත්ව තිබුණා.
                 බ්ලොග් කරුවන් අතරිනුත් අපි දන්නා අදුරන බොහෝ පිරිසකගේ කවි මෙයට ඇතුලත් අරුණැල්ල බ්ලොගය ලියන නජාත් සොයුරාගේ,අකීකරු හිත ලියන දිනිති අක්කගේ,ඉර ඇහැරෙන ඉසව්ව ලියන නෙරන්ජි සුලක්ඛනා අක්කගේ නිර්මාණත් මෙයට ඇතුලත්ව තිබුණා.
                 සාමුහික කවි පොතක් එළිදැක්වීම යන තේමාවෙන් එහාට ගිය පුළුල් අරමුණක් වටා 11 වෙනි පැය එක්රොක් වෙනවා.නවක පරපුරට භාෂා දැනුම ලබාදෙන භාෂා සාහිත්‍ය ඇකඩමියක් පවත්වන එක  ඔවුන්ගේ මුලික අරමුණක්.ඇත්තටම එය කාලීන අවශ්‍යතාවක්.ඉතින් ඒ සත් ක්‍රියාව සඵල කරගැනීමට අවශ්‍ය ශක්තිය ඔවුන්ට ලැබෙන්න කියල අපි පතමු.
               පොස්ටුව ලියන්න හිතුනේ මගේ නිර්මාණයකුත් 11 වන පැයේ ඇතුලත් උනා.මුද්‍රිත මාධ්‍යයක මගේ නිර්මාණයක් ඇතුලත් උන පළමු අවස්ථාව මේක නිසා ඒ ගැන පොස්ටුවක් දාන්න ඕන කියල හිතුනා.




දේවිකා


උඩ බොත්තම් දෙකම ඇරුන
හැට්ටය තුලින් වරින් වර
නුඹේ දුප්පත් ලැම දකිමි මම
චතුරංගනී සේනාවකට
ජිවය පොවන්නට
hut-poor-women-child-streetකිරි තියේදෝ ඔය තනයේ?

අනෝතප්ත විල් පසුකර
දිය කෙළියට යන ගමනේ
මනරම් හිමිදිරි උදයේ
දහසක් බුදු, බුදු වෙනවා
දුටුවේ නැතිද දේවිකා?

තාර ශීට් කුඩ හෙවනට
නුඹේ මදහස අඩු නොවුණා
ඉටිකොළ අස්සෙන් ගෙට එන
පිණි බිඳු දැක
නුඹේ හීනය තෙත් නොවුණා

කැක්කුම් දෙන සීත සුළඟ
එක මිටකට අල්ලාගෙන
හැමදාමත් නුඹේ හීනය
දරුවන්ගේ මංගල්‍යය
හැමදාමත් නුඹේ හීනය
වැහි නැති හිස් අහසක් මත…


(212 වෙනි පිටුව)

14 June 2012

මැතිවරණං වේරමණී සික්ඛාපදං සමාදියාමි!

නීතිඥ සංගමයේ සභාපති ජනාදිපති නීතිඥ විජයදාස රාජපක්ෂ මහතා විසින් මැතිසබය ස්වාමින් වහන්සේලාට නීතියෙන් තහනම් කල යුතු බවට පාර්ලිමේන්තුවට යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කර ඇත.මගේ අදහස අනුව එය ඉතාමත් කාලෝචිත යෝජනාවක්ය.ස්වාමීන් වහන්සේලා යනු ලෞකික ජීවිත සමඟ බැඳීම් තබාගත යුතු කොට්ඨාසයක් නොවේ.උන් වහන්සේලාගේ වගකීම ධර්JHU Press_CIමය ප්‍රචාරය කරමින් උන් වහන්සේලාද සසරින් එතෙර වීමය.ධර්මය කෙරෙහි වුවද බැඳීම් තබාගත යුතු නොව බව බුදුන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.උන් වහන්සේ ධර්මය උපමා කරන්නේ පහුරකටය.එතෙර වූ පසු පහුර කර තබාගෙන යෑමේ අවශ්‍යතාවක් නොමැත.රාජ්‍ය පාලනය සම්බන්ධයෙන් ද ස්වාමීන් වහන්සේලාට ඇත්තෙ ඒ පිලිබඳ ධර්මනුකුල විවරණයක් සැපයීම මිස සිවුර උස්සාගෙන කෑගසමින් බෞද්ධයන් වන අප හට අන්‍ය ආගමිකයන්ට මුහුණ දීමට බැරි තත්වයක් උදාකරලීම නොවේ.
                           මේ සම්බන්ධයෙන් අද ලංකාදීප පුවත් පතට දේශප්‍රේමී කණ්ඩායමේ අයිකන් එකක් වන උදය ගම්මන්පිල උපාසක මහත්තයා ලිපියක් සපයා තිබුණි.හාමුදුරුවන් නැත්තම් ඔවුනුත් ගස් බව හොදාකාරවම දන්නා නිසා 3පොරගේ සිත සැහෙන්න රිදී ඇත.ඔහු පළමුව කිය ඇත්තෙ බුදුන් වහන්සේ  “මැතිවරණං වේරමණී සික්ඛාපදං සමාදියාමි” යනුවෙන් ශික්ෂා පදයක් පනවා නැති නිසා භික්ෂුන් වහන්සේලාට මැති සබය සුදුසු බවයි.මෙවැනි කතා කියද්දී මුන් බෞද්ධයන් දැයි සිතේ.හෙට අනිද්දාට බුදුන් වහන්සේ ශික්ෂා පදයක් පනවා නැතැයි කියා තව මොකක් හෝ ජඩ වැඩක් කර අත පිහිදා ගැනීමට මොවුන් පසුබට නොවනු ඇත.
                           ශ්‍රී ලංකාවේ වාසය කරන ග්‍රාමවාසි හා අරණ්‍ය වාසි භික්ෂුන් වහන්සේලාගෙන් ග්‍රාමවාසී භික්ෂුන් ධර්මය ප්‍රචාරය කිරීමේ වගකීම භාර ගෙන ඇති බවත් එහිදී ලෞකික බැඳීම් වලට යටත් වීමට ස්වාමීන් වහන්සේලාට සිදුවන බවත් ගම්මන්පිල මහතා ප්‍රකාශ කරයි.මේ අනුව හෙළ උරුමයේ ස්වාමීන් වහන්සේලා මහජන ඡන්දය අපේක්ෂා කරන්නේ ධර්මය ප්‍රචාරය කිරීමටය.පසුගිය වසර කීපයක සිට ඔවුන් ධර්මය ප්‍රචාරය කරන ආකාරය කව්රුත් දන්නා නිසා ඒ ගැන තවත් කතා කිරීම අනවශ්‍යය.
                             ඇමති මණ්ඩලයට අමතක කල නොහැකි චරිතයක් වන දුටුගැමුණු රජතුමාද ගම්මන්පිල මහතාගේ සිහියට නැගෙයි.දුටුගැමුණු රජතුමාගේ දස මහා යෝධයින්ගෙන් කෙනෙකු වන ථෙරපුත්තාභය යෝධයාද මහණදම් පිරු අයෙකු බවත් රටේ අවශ්‍යතාව අනුව ඔහු යුද්ධයට ගිය බවත් ඔහු කියයි.එය සැබෑවකි,නමුත් ථෙරපුත්තාභය යුද්ධයට ගියේ සිවුරට සමු දීමෙන් පසුවය,යුද්ධයෙන් අනතුරුව නැවතත් මහණ විය.හෙළ උරුමයේ ස්වාමීන්වහන්සේලාටද එසේ කැක්කුමක් තිබුණ නම් පසුගිය යුද්ධ සමයේ සිවුරට සමු දී T-56 ක්ද රැගෙන යුද්ධයට යාමට තිබුණි,එසේ වුනි නම් කිසිම කෙනෙක් උන් වහන්සේලාට අපවාද නොනගනු ඇත,එමෙන්ම එසේ වුනි නම් උන් වහන්සේලා ථෙරපුත්තාභය මෙන් ඉතිහාසගත වීමට තිබුණි.
                              කෙසේ වෙතත් ස්වාමීන් වහන්සේලාට මැති සබය නීමිතියෙන් තහනම් කල යුතුයි යන්න ඉතා කාලෝචිත යෝජනාවක් බවයි මගේ අදහස.
හවසට ගොස් තේකොල, සීනි ටික පන්සලෙන් අරන් එන උපාසක මහත්වරුන්ට හා ගම්මන්පිල මහත්මා වැනි හාමුදුරුවන් ලවා කොස් ඇට බාගන්නා අයට මිස සියලු දෙනා මේ යෝජනාවට කැමති වනු ඇත. විඳින්නට හැකි සියලුම කම්සැප විඳින අතරේ බෞද්ධාගම නමට මුවා වී එකිනෙකාගේ පිට කසාගන්නා මෙවැනි සංඝ-උපාසක කණ්ඩායම් රජකාලයේ මෙන් පැන්නිය යුතුය.කෙසේ වෙතත් මොවුන් බලයට ගෙන ආවොත් පන්සිල් පද 5 ද පනතක් මගින් ඉවත් කරනු ස්ථිරය.


පින්තුරය ගත්තේ මෙතනින්  http://maathalan.blogspot.com/2010_05_01_archive.html

26 May 2012

වෙල්ලස්සේ කිරි අම්මලා!

ඌව වෙල්ලස්ස කියන්න අතීතයේ ඉදන්ම බොහොම සශ්‍රික පළාතක්.වෙල්ලස්ස කියන්නෙ වෙල් ලක්ෂයක් කියන පදයෙන් හැදුන කියල තමයි කියන්නෙ.එ වගේම ආගමික විස්වාස එහෙම ගොඩක් තියෙන පළාතක්.වෙල්ලස්ස පැත්තේ ඉන්න මිනිස්සුන්ගේ ජනවහරේ කිරි අම්මල හත් දෙනෙක් ඉන්නව ඉඳිගොල්ලේ කිරිඅම්මා,උනාපානේ කිරිඅම්මා,කන්දේ කිරිඅම්මා,දිවැස් කිරිඅම්මා,වෙල්ලස්සේ කිරිඅම්මා,කුකුලාපොල කිරිඅම්මා,බිලි කිරිඅම්මා යන අය තමයි එ කිරි අම්මාවරු හත්දෙනා.මේ අතරින් වෙල්ලස්ස පළාතේ කුකුලාපොල කිරිඅම්ම කියල හදුන්වන්නේ කුවේණිව.

ancentඉංග්‍රීසි පාලන සමයේදී පැවතුනු පාලනක්‍රමයටවිරුද්ධව වෙල්ලස්සෙන් ලොකු කැරැල්ලක් ඇති උණා.එ කැරැල්ල බොහොම සාර්ථක විදියට ක්‍රියාත්මක උණත් අපේ රටේම ඉන්න කළු සුද්දන්ගේ පිහිටෙන් කැරැල්ල මර්ධනය කරන්න ඉංග්‍රීසින් සමත් උණා.ඉන් පස්සෙ වෙල්ලස්සේ ගම් විනාශ කරල,වැව අමුණු විනාශ කර විතරක් නෙමෙයි අවරුදු 18ට වැඩි  සියලු පිරිමින් මරාදමන්න අණ කරා.ඒ උණත් වෙලස්සේ ඉතුරු වුන පිරිස හැංගිලා, පාවාදීම් වලට බයේ නම් ගම පවා වෙනස් කරගෙන ඔවුන්ගේ සංස්කෘතිය රැකගත්ත.

                      මේ අතරේ 1978 විවෘත ආර්ථික ක්‍රමයේ හදුන්ව දීමෙන් පස්සෙ 1982 වර්ෂයේදී ගොවීන්ගේ ඉඩම් බලෙන් පවරාගෙන මොණරාගල සීනි කර්මාන්ත ශාලාවක් ඉදිකරන්න බුකර්ටේට් කියන බ්‍රිතාන්‍ය සමාගමට රජය අවසර දුන්න.මේකට විරුද්ධවත් ගොවීන් නැගී හිටිය.එ ගැන කියවෙන ගීතයක් තමයි ගුණදාස කපුගේ මහත්මය ගයනා කරන බිම්බරක් සෙනග ගැවසුන කියන ගීතය.

                                    ජන වහරේ එන කුකුලාපොල කිරි අම්මා ගැන සම්බන්ධ කරගත්තත් මම අද කියන්න යන ගීතයේත් තියෙන්නෙ අර දේශපාලනික වටපිටාවම කියලයි මට හිතෙන්නෙ.ගීතය තමයි “කුකුලාපොල කිරි අම්මේ"කියන ගීතය.ගීතය ගයනා කරන්නෙත් ගුණදාස කපුගේ මහත්මය.එහි තනුව හැටියට යොදාගෙන තියෙන්නෙ වැදි ගීයක ආකෘතිය.මුලින්ම අහද්දී මටත් ටිකක් නීරස ගතියක් දැනුන.එත් පස්සෙ සින්දුව අහද්දී නම් එ ගතිය නැති වෙලා ගියා.

         

        කුකුළාපොළ  කිරි අම්මියෙ නුඹෙ උණුහුම කොයි

        මේ පැටවුන් එක්කල මම කොයි අහ යන්දැයි

        නිවැරැද්දේ අපට මෙහෙම පිටු පෑවේ ඇයි

        කුකුළා පොළ කිරි අම්මියෙ නුඹෙ උණුහුම කොයි 

     

        සංහිඳ හෙවණේ වෑ තෙර බෝ රුක මුදුනේ

        ගල් වැව් මණ්ඩියෙ නිතර නුඹ වැඩ උන්නේ

        කොයි සිට බැලුවත් අම්මේ දුරට පෙනෙන්නේ

        රන්කොත වැන්නේ නුඹ ගණ රන් කොත වැන්නේ


        යකඩ ඇතුන්නේ බිරුසන් හඬ ගුගුරන්නේ

        රුක් දෙවියන්නේ මුල් සිඳිලා වැතිරෙන්නේ

        ඉඳිකඩ අයිනේ සෙයිලම ළඟ ළඟ එන්නේ

        තුන් යම හීනෙන් විතරයි නුඹ ළඟ අම්මේ


මේ ගීතයේදී කුකුලාපොල කි‍රී අම්මව ආදේශ කරල තියෙන්නෙ වෙල්ලස්ස පැත්තේ තියෙන ගැමි බවට,ස්වාභා සෞන්දර්යයට.ඇය ගැමි පරිසරය තුල ජීවමානයි කියල තමයි රචකයා කියල තියෙන්නෙ.ගීතයේ පලවෙනි සහ දෙවැනි කොටස් වලින් ඒක පැහැදිලිවෙනවා.
                                බිම්බරක් සෙනග ගැවසුන ගීතයේ සහ මේ ගීතයේ කියවෙන්නේ එකම සමාජ දේශපාලන කතාවක් කියල මට හිතුනේ,බිම්බරක් සෙනග ගීතය ලිවීමේදී එ ගීතයේ රචකයා වෙච්ච රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් යොදාගෙන තිබුනේ වෙල්ලස්ස පළාතේ තියෙන මෙන්න මේ ජන කවිය
                                     
              කන්ද උඩින බැස්ස කලට පෙනේය උළු මාළිගාව
              බිම්බරකුත් සෙනග ඇවිත් රුවට කරපු මාළිගාව
              උදේ හවා දිස්නේ දිදී රන්කොත් බබලන සොබාව
              ලංකාවට තිලකයක්ය සබරගමුව මාළිගාව
                                  ටිකක් විමසිල්ලෙන් බැලුවොත් පෙනේවි කුකුලාපොල කිරි අම්මා ගීතයේ දෙවැනි කොටසේත් තියෙන්නෙ මෙන්න මේ අදහසම කියල.
                      එ වගේම බිම්බරක් සෙනග ගැවසුන ගීතයේ අන්තිම කොටසේ තියෙන,
            ට්‍රැක්ටරේ යකඩ ගජසෙන් කුංච නාදයෙන් ඇලලුණ
            වෘක්ෂ දේවතාවන් බිම වැටී පණ ගසයි…
                                       කියන කොටසේත්, කුකුලාපොල කිරි අම්ම ගීතයේ අන්තිම කොටසේ එන,
         යකඩ ඇතුන්නේ බිරුසන් හඬ ගුගුරන්නේ
         රුක් දෙවියන්නේ මුල් සිඳිලා වැතිරෙන්නේ…..
                                                      කියන කොටසේත් තියෙන්නෙ එකම අර්ථය.මේ නිසා මේ ගීත දෙකෙන්ම කියවෙන්නේ එකම කතාවක් කියල තමයි මගේ නම් අදහස.
                                           මේ කියන ගොවීන්ගේ ඉඩම් පවරා ගැනීමේ සිද්ධියෙන් පස්සෙ වෙල්ලkapugeස්සේ තිබුන සශ්‍රිකත්වය සහමුලින්ම විනාශ උණා.අඟුණුකොළ පැලැස්ස ප්‍රදේශයේ විතරක් වැව් සියගානක් තිබිල තියෙනව,මේ සේරම වහල තමයි ඒවා උඩින් සීනි කර්මාන්තශාලාවට එන්න පාරවල් හදල තියෙන්නෙ.මේ සිදුවීමේදී ගුණදාස කපුගේ මහත්මය සක්‍රියව ගොවීන්ගේ අරගලයට තමන්ගේ හඬ දායක කරල තියෙනව.කොහොම උණත් මිනිස්සු දේශපාලනික අනාථයන් කරපු අවස්ථාවකට තවත් උදාහරණයක්‌.
  ගීතය අහලම බලන්න
ප.ලි /
  • චීන කමියුනිස්ට් නායක මාවෝ සේතුං වරක් කිව්වා සමහර පුද්ගලයන්ගේ මරණයන් අපිට දැනෙන්නේ කුරුළු පිහාටුවක් බිමට වැටෙනවා වගේ බොහම සැහැල්ලුවට කියල,එ වගේම සමහර පුද්ගලයන්ගේ මරණය මහා පර්වතයක් කඩාගෙන වැටෙනව වගේ දරාගන්න අමාරුයි.ඔබා මාමගේ මරණයත් එහෙමයි.අනපේක්ෂිත මොහොතක අපි අතරින් වියෝ වුන ඔබා මාමගේ මරණයෙන් අපි ගොඩක් දෙන සිහි එළවගත්තේ නෑ.අද උණත් මේ ලිපියට ඔහුගෙන් කමෙන්ට් 1ක් නොවටෙවී කියල මට හිතන්න අමාරුයි.එත් ඉතින් ජීවිතය කියන්නෙ ඕක තමයි.බුදු දහම කියන්නෙ කොච්චර යථාර්තවාදී  දර්ශනයක් ද කියල හිතෙන්නෙ මෙන්න මේ වගේ වෙලාවට,වෙන මොනම හරි චින්තනයක් මේ වගේ වෙලාවට ගලපන්න පුළුවන්ද කියන 1 මට ප්‍රශ්නයක්(අනිත්ආගම් පහත් කරල දැකීමේ පටු අරමුණක් නොවේ).කොහොම වුනත් ඔබා මාම අපි අතර තවමත් ජීවමානයි.
  • කුකුලාපොල කිරි අම්මා ගීතය ගැන මාම අහල තිබුනත් එ ගීතය හොයාගන්න මාර කට්ටක් කෑවේ.නෙට් 1 නම් කොහෙවත් නෑ කියල 100% ක් ෂුවර්.ඉතින් මේ ගැන අස්වැන්න බ්ලොගය ලියන දයානන්ද රත්නායක අයියට කිව්වම එතුමා එ ගීතය විතරක් නෙමෙයි ගුණදාස කපුගේ මහත්මය  ගායනා කරන අපි අහල නැති දුර්ලභ ගීත ගොන්නක් මට ලැබෙන්න සැලැස්සුව.එ විතරක් නෙමෙයි මේ ගීතයේ පද ටික ලියල දුන්නෙත් එතුමා.සමහරෙක්ට ඒක පොඩි වැඩක් වෙන්න පුළුවන්,එත් දයානන්ද අයියේ ඔබ වැන්නෙක් මට ගීතයක් සොයාදීම පිටිපස්සේ වචනයෙන් කියාගත නොහැකි මනුස්සකමක් තියෙනව.ඔබට අනේක වාරයක් පින්!
  • අනිත් කාරණය තමයි මේ පාර උසස්පෙළ කරන නිසා මේ දවස්වල වැඩ වැඩියි.තව මාස 2යිනේ තියෙන්නෙ.එ නිසා ගොඩක් අයගේ බ්ලොග් බලන්න උනේ නෑ පහුගිය දවස් වල.ඒ ගැන අහිතක් හිතන්න එපා කියලත් බොහොම කරුණාවෙන් ඉල්ලනවා.

24 April 2012

සැබෑවක් වූ සිහින උළෙල!

බ්ලොග් අවකාශයේදී විතරක් හම්බු වෙන පිරිස දැක බලා ගන්න තිබුන පලවෙනි චාන්ස් 1ත් මිස් කරපු නිසා(ගාල්ලේ ගෙට් 1).සිහින උළෙලට නම් යනවමයි කියල හිටියේ.කලින් දවසේ රෑ බනි එක්ක චැට් කරල සෙට් වෙන විදිය අහගත්ත.පහු වෙනිදා උදේම ගාල්ලේදී අපි කස්ටිය කොළඹ යන්න සෙට් උණා.එතනින් මම කලින් අදුරන්නේ අරුණැල්ල බ්ලොග් 1 ලියන නජාත්,බනියා විතරයි ,තව වැහි පොදක් බ්ලොග් 1 ලියන කල්ප බ්ලොග් 1 හරහා දැනගෙන හිටිය.ජනරංග අයියත් ඉතින් බුකියේදී හා බ්ලොගේදී දැකල තිබුන.තව ගයාන් කල්හාර,රත්ගමයා,රුවින්ද්‍යා නංගි,චාමික අයියල කස්ටියත් හිටිය.වැඩි වෙලාවක් නොගිහින් ඒ සේරම එල කිරි වගේ ෆිට් උණා.
අපි කස්ටිය වැල්ලවත්තෙන් බහිද්දී 9.30 විතර වෙන්නැති.කස්ටියම හොර පාරකින්ම ග්‍රවුන්ඩ් 1ට ගියා.ජාතික ගීය කියල ,පොල්තෙල් පහන එහෙම පත්තු කරල වැඩ පටන් ගත්ත.මුල්ම තරගය උනේ මීටර් 100 දිවීම.හා හා පුරා කියල එකටත් සහභාගී උණා.යන්තම් ගේමක් දීල එකෙන් 3 වෙනියා උණා.ඊට පස්සෙ ගියා කණා මුට්ටිය  බිඳින්න.මම නම් හිතුවේ අපිට චාන්ස් 1 එන්න කලින් කව්රුහරි බිදීවී කියල.නාකිය අයිය එහෙම පියවර මැනගෙන ගියත් ඇස් 2 බැන්දාම අපාය පෙනුන නිසා බය උනාලු.ඒ නිසා බිඳගන්න බැරි උණා.මට චාන්ස් 1 එද්දී මුට්ටි 2 යි ඉතිරි.කොහොම හරි කස්ටියගේ පිහිටෙන් මගේ දක්ෂතාවයෙන් මුට්ටිය බින්ද.

එතැනදී ජෙෂ්ඨ බ්ලොග් කරුවනුත් ,නවකයනුත් ඒක ලෙස විනෝද උණා.තරග වලට සහභාගී වුනා,කට්ටිය අදුරගත්ත,කෑවා,බිව්වා.ඉතින් ඒ හවස් වෙනකම්ම දැනුනෙවත් නෑ.ඇත්තටම සතුටුයි මේ වගේ දෙයකට සහභාගී වෙන්න ලැබුණු 1 ගැන.මගේ ජීවිතයේ අමතක නොවන දවසක් තමයි පෙරේද දවස.ඒ වගේම පොඩි දුකකුත් තියෙනවා හැමෝම එක්ක කතා කරන්න නොලැබුණු එක ගැන.එත් ඒ අඩුපාඩුව ලබන අව්රුද්දෙ සම්පූර්ණ කරගන්නවා.
                        ගෙදර එද්දිත් බස් 1 ෆුල්ම ෆන් 1ක් ගත්ත.ෆන් 1 වැඩි කමට තව පොඩ්ඩෙන් ගුටි කනවා මිනිස්සුන්ගෙන්.චාමික සහෝදරයා එහෙම බ්ලොග් 1 ගැන ප්‍රචාරනයකුත් දීගෙනම අවේ බස් 1 අයට.කොහොම උණත් ඒදවස ගැන නම් කියන්න වචන නෑ.ලබන අව්රුද්දෙත් මේ වගේම දවසක් එනකම් අසාවෙන් බලන ඉන්නව.ඒ වගේම මේ තරම් වෙහෙසක් දරල හැමෝටම සතුටු වෙන්න අවස්ථාවක් සලසල දුන්න සංවිධායක මණ්ඩලයට අපි හැමෝම හිස නමල ආචාර කරන්න ඕන.මේ වගේ දවසක් උදා කරල දීම සම්බන්දයෙන් හැම දෙනාටම ස්තුතියි.
අදවත් කෑල්ලක් සෙට් වෙයිද??
බැලුන් පුපුරවන්නයි ලෙස්තිය

මුට්ටිය කුඩු කිරීමෙන් පස්සෙ








මුට්ටිය බිඳලා තෑගිත් ලැබුණ



කඹ ඇදලත් දිනුම්

මුන්ගේ කට විතරයි වැඩ නෑ


අන්ධ සෙල්ලම්


ගාල්ලෙන් ගියපු අපේ සෙට් 1
ප/ලි -: සියලුම පින්තුර බුකියෙනි,අයිතිකරුවන්ට බෙහෙවින් පින්









 

03 April 2012

ධර්මපාල නම් පියෙකුගේ ප්‍රකාශය!

ඈත දඹදිව ධර්මපාල කියල රජ කෙනෙක් හිටිය.ඔහුගේ පරම්පරාවේ සියල්ලන්ම නියමිත ආයුෂ වළඳල තමයි මිය ගියේ .කිසිම කෙනෙක් අකාලයේ මිය ගියේ නෑ .මේ රජතුමාගේ පුත් කුමාරය යනව දිසාපාමොක් ආචාරිය ලඟට ඉගෙන ගන්න.ඉතින් මේ දිසාපාමොක් ආචාරීන් ළඟ ඉගෙන ගනිපු වෙනත් තරුණ ශිෂ්‍යයෙක් මිය යනව.ඉතින් මේ සිදුවීම වෙලාවේදී ධර්මපාල පුත් කුමාරය ඉතාම පුදුමයෙන් මේ දිහා බලල කියනව අපේ පරපුරේ නම් කිසිම කෙනෙක්  මේ විදියට අකාලයේ මැරෙන්නේ නෑ කියල.ඉතින් මේ කාරණාව පරික්ෂා කරන්න දිසාපාමොක් ආචාරිය එළුවෙක්ගේ  ඇට කැබැල්ලකුත් අරන් යනව ධර්මපාල රජතුමා ලගට,ගිහින් කියනව පුත් කුමාරය මිය ගියා කියල.
මේ වෙලාවෙ ධර්මපාල රජතුමා කොක් හඬ දාල හිනා වෙනව.ඔහු කියනව ඒක වෙන්න බෑ මොකද තමුන්ගේ පව්ලේ සියලු දෙනාම පන්සිල් රකින අය,ඔවුන් රට පාලනය කරන්නෙ දස රාජ ධර්මය අනුව.ඒ නිසා ඔවුන් සියල්ලන්ම නියමිත ආයු වළඳල තමයි මිය යන්නෙ කියල.මේ තමයි අපි දන්නා ධර්මපාල ජාතකය.
          80 දශකයේදී තවත් පියෙක් තමන්ගේ පුතාව යවනවා  ඉගෙන ගන්න.දළදා හාමුදුරුවන්ගේ අඩවියට,හන්තාන අඩවියට.මේ පිය රජතුමාත් බොහොම දැහැමිව තමුන්ගේ දහදිය මහන්සියෙන් ජීවත් වෙන පියෙක්,මේ නිසා ඔහුත් අකල් මරණ ගැන දන්නෙ නෑ.නමුත් දවසක් තමන්ගේ පුතා ගෙදර එනව පෙට්ටියක,උඩුකුරුව සැතපිලා ,දෑත් බැඳගෙන.මේ වතාවේ මේ පියාට හිනා වෙන්න ඉඩක් නෑ.නමුත් ඔහුට පුදුමයි මේ දේ සිද්ධ උණේ කොහොමද කියල.නමුත්  ඇත්තටම එහෙම දෙයක් සිද්ධ වෙලා.ඉතින් මේ අවනඩුව කාට කියන්නද??
         මේ පියා එක් පියෙක් නෙමෙයි,80 දශකයේ අමානුෂික ලෙස ඝාතනයට ලක්වුණ විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන්ගේ සියළුම පියවරු නියෝජනය  කරන පියෙක්.ඉතින් මේ අවනඩුව නීතියත් වල් වැදුන කාලයක වෙන කාගෙන් අහන්නද, දළදා හාමුදුරුවන්ගෙන් ඇර?

දළදා නාමෙට උත්තර දෙනවද
මතු බුදු වන හාමුදුරුවනේ…//

හන්තානේ කඳු දණ ඇණ නමදින සිරි දළදා හාමුදුරුවනේ
ඔබවහන්සේ ළඟ ඉගෙන ගන්න ගිය මගේ දරුවා හමුදුවනේ kapuge
පිරුවට අන්දා ඇස් දෙක පියවා  ගෙන ආවලු හාමුදුරුවනේ
දළදා නාමෙට උත්තර දෙනවද මතු බුදු වන හාමුදුරුවනේ ….//

ඇඳිරිදුනේ මේ සැතපෙන දරුවා ලෙඩට බෙහෙත් නැති කෙනෙකුන්දෝ
වනන්තරේ වැඳී සෙනගට අසුවුන මරු වැල පෑගුන කෙනෙකුන්දෝ
මේ මගෙ පුතු බව අදහනු කෙලෙසද ලෙඩකින් දුකකින් නැත පෙලුනේ
දහඩිය විකුණන හොර මැර නැති අප අකල් මරණ ගැන නැත දන්නෙ..//

කාලය දීපය දේශය දන්නා මතු බුදු වන හාමුදුරුවනේ
ධර්මය දැනගෙන එන්න ගියේ පුතු හමුවුන නැති බව නැත දන්නෙ…
තුවාල සුදු රෙදි පටින් වසාගෙන උඩුකුරු වී මේ සැතපෙන්නේ
ඒ දස ධර්මයෙ ගුණ කඳ නොවේද කියන්න දැන්වත් ඇඳිරිදුනේ…// 

Wenas_wemu          ගීතය ලියල තියෙන්නෙ ප්‍රවීණ ගීත රචකයෙක් වන රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ මහතා,වචන වලටම ඔබින විදියට සංගීතය සහ හඬ දායක කරල තියෙන්නෙ ගුණදාස කපුගේ මහතා.

තව කාරණයක් කියන්න ඕන.අද දවස විශේෂ දවසක්.ගුණදාස කපුගේ මහත්මය අපි අතරින් වෙන් වෙලා ගිහින් තියෙන්න 2003 අද වගේ දවසක.ඒ වගේ ශ්‍රේෂ්ට කලාකරුවෙක් සිහිකරන්නත් එක්ක තමයි මේ ගීතය ගැන ලියන්න හිතුනේ.ගුණදාස කපුගේ කියන්නේ සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට,වැඩ කරන මිනිස්සුන්ට  ගීත කියපු ගායකයෙක් කියල මේ ගීතයෙන් තවත් පැහැදිලි වෙනව.
                                       ගීතය බාගන්න මෙතන කොටන්න 

කපුගේ  ගැන ලියවිච්ච සාර්ථක ලිපියක් අස්වැන්නේ තියෙනවා ඒක බලන්න මෙතනින් යන්න!

18 March 2012

දේශ ද්‍රෝහියා මා දෙස බලා සිටී!

ගොඩක් දවසකට පස්සේ කවියට පොඩ්ඩක් සමු දීල වෙන දෙයක් ලියන්න කියල හිතුවෙ.සමුදීල කිව්වට මේ ලියන්න යන්නෙත් මට කියවන්න ලැබුණු කවි පොතක් ගැනම තමයි .
ඇත්තම කියවනවානම් මේක මට කියවන්න ලැබුණු ආන්දෝලනාත්මක කවි පොතක්.පොතේ නම තමයි “මාතෘකාවක් නැති මාතෘ භුමිය හෙවත් දෙමළ කවි “.කතෘ තමයි මංජුල වෙඩිවර්ධන .

කලාකරුවෙක් කියන්නේ සිංහලයෙක්වත් දෙමළෙක් වත් නෙමෙයි ඔහු සංවේදී මනුෂ්‍යයෙක් කියන අදහස මේ පොත පුරාවටම විහිදෙනව.මේ පොත ලියල තියෙනේ ද්‍රවිඩ දෘෂ්ටියකින් කියල කිව්වොත් මම නිවැරදියි.යුධ ජයග්‍රහණයෙන් පස්සේ අපි ජයගොස නැගුවා මිස දෙමළ මිනිස්සුන්ගේ දුක මොකක්ද කියන එක අමතක කරලා දැම්ම.කොටින්ම ඔව්න් මිනිස්සු කියන දේත් අපි අමතක කරල.ජයග්‍රාහී මානසිකත්වයෙන් සියලුම ද්‍රවිඩ මිනිස්සු දිහා අප්‍රිය බැල්මක් හෙලන්න තරම් අපි කුහක වෙලා.ඇත්තටම කිව්වොත් හැම දෙමළ මිනිහෙක්ම කොටියෙක් කියල කියන තැනටම අපි පත්වෙලා.ඉතින් මේ වාතාවරණය ඇතුලේ යුද්ධයෙන් දිනුවේ කව්ද??මේ කතාව දෙමළ කවි පොත පුරාවටම විහිදිලා තියෙනව.
        මෙන්න මේ මානසිකත්වය නිසාම සාමාන්‍ය ද්‍රවිඩ මිනිස්සු මුහුණ දුන්න අතිශය සංවේදී සිද්ධි ගොන්නක් මේ කවි වල නිමිති ලෙස දක්වල තියෙනව.
             “මඩකලපුව සිත්තන්ඩියේ දිගිලිවෙෛඩ රජයේ පාසලේ පහ වසරේ ඉගෙනුම ලැබූ දැරියක්,සෙබළුන් තිදෙනෙකු විසින් දුෂණය කරන ලදී.ඊට විරෝධය පෑ ගම් වැසියෙකුගේ මළ සිරුර පසුදා එහි පොකුණක තිබී හමුවිය"
                (44 පිට - සිත්තන්ඩි කඳුළු )

ත්‍රස්තවාදීන් විසින් සිදුකරන අපරාධ වලට වැරදි කරුවෝ නම් සියලු දෙමළ  මිනිසුන්ද?ඔව්නට යුක්තියකට ඉඩක් නැද්ද?ඔවුන් මනුෂ්‍යයෝ නොවේද?
මේ කවි පුරාවටම ඇත්තේ ඔවුන්ගේ අසරණකම නොවේද?
          
            මෙහි පසු ග්‍රන්ථයේ සඳහන් එක් කවියක් පෞද්ගලිකව මාව අතිශය සංවේදී කිරීමට සමත් උණා.
                                                   මම ලිඟුමාල වෙමි
සටහන - පොලිස් පාදඩයන් දස දෙනෙකු විසින් දුෂණය කරනු ලැබ අවසාන යෝනිය තුලට අත්බෝම්බයක් දමා පුපුරවාහැර අමානුෂිකලෙස මරා දැමු කොනේශ්වරී අම්පාරේ විසු තෙදරු මවකි.මෙම සිද්ධිය වුයේ 1996 ජුනි මාසයේදීය .එදා මෙම සිද්ධිය සැලවීමෙන් අකම්පිතව සිටි දකුණේ සිත වලට අද මෙම සිද්ධිය සම්පුර්ණයෙන්ම අමතකය.

අතගසාගෙන  නළලත
වෙසක් සඳ වැළපෙයි
ජනේලෙන් හොටු පෙරයි

ලඟපාත ගෙදරක තෙමගුල පිණිස නිම වූ
නෙලුම් මල් සත  තවම පරවී නැත .

පන්සීය පනස් ජාතක  එක්පතට සින්දා තැනු
නුතන වි-ජාතකයක විරිඳු සුරල් රාවය
විටින් විට තොරණකින්
ඈතින් ඇසේ.

මා ඉදිරියේ හිස්ම හිස්  කඩදාසියකි
කවියක් පිණිස ඇහැරී බලා ඉන්නා

එකෙණෙහිම 
පියඹා ආ මස් කැබැල්ලක්
කඩදාසියේ පතිතව
යෝනියක හැඩතල මවයි.
නිසැකවම ඒ කොනේශ්වරීගේ  විය යුතුය.

අම්පාර සිට කොළඹට
පියඹා එන්නට
මේ හැටි කාලයක්?

ඒ තරම් අපි ඈතය
දෑස කඳුලින් සීතය.

කඳුළු අතරින් මම
අංගුලිමාල නොව  ලිඟුමාල වෙමි
මට ඇඟිලි අනවැසිය  ඕනෑ පුරුෂ නිමිතිය.

බතින් වමතින්ගත් මස් කැබැල්ලෙන් යුතුව ද
දකුණතින් තරවැ ගත් තියුණු සැතකින් යුතුවද
නික්මෙමි.

මග දිගට හමුවන ගෙයින් ගෙට සන් කොට
සෑම සිංහල ලිඟුවම කපා හුයකින් අමුණමි
අවසානයේ මගෙත්
ආහ්…..

වේදනා දරා ගෙන
සමනොළ ගිර ගෙලට
ලිංග මාලය පළදමි.

නවතාලනු පිණිස මා
බුදු කෙනෙකු නැතියෙන්
නිසැකවම මෙය කල හැක.

සහෝදර සිත් නැති ,හැගුම් නැති
ජාතියක් කුමටද?

මා ඉදිරියේ හිස්ම හිස් කඩදාසියකි
ඒ මත ලේ පැල්ලමකි
එය කවියකි
එත් එය දෙමලෙනි
සිහළුනට නොතේරෙන්නේ  එබැවිනි!
  
වරද සිහළුන්ගේද, දෙමළුන්ගේද මම නොදනිමි.නමුත් කොහේ හෝ වරදක් ඇත.එය තවම නිවැරදි වී නැත.සුපිරි පැලැන්තියේ ජීවත් වන දෙමළුන් හැර අනෙක් සියළුම දෙමළුන් අපිට බොහෝ ඈතය.සත්‍යය එය යැයි මට සිතේ.
                           අවසාන වශයෙන් මේ සම්බන්දව සංවේදී වන අතලොස්සක් සිංහලයන්ද දේශද්‍රෝහීන් කර ඇති බව පොතේ පසුවදනින් පිළිබිඹු වේ


“සිංහලයන්ගේ කොදෙව්වේ ,අනෙකාටද තම අයිතීන් වෙනුවෙන් අරගල කිරීමේ අයිතිය සෑම විටම සමාන යැයි කියූ වරදට දේශ හිතෙයිශීන් විසින් පිටුවහල් කරන ලද දේශද්‍රෝහියා මා දෙස බලා සිටී”
     ඉන්දික උඩුගම්පොළ-පසුවදන





ප.ළි- පොත ගැන විස්තර කිව්වේ නෑනේ
පොත සූර්ය ප්‍රකාශනයක්  මිල රු.200යි.
          
            


අරුණැල්ල  බ්ලොගය ලියන අපේ නජාත් සහෝදරයාගේ නිර්මාණයට  ලයික් 1 ක් දාගෙනම යන්න!

21 February 2012

නුඹ

නමක් නොමැති ආලය ඔබ
පැණිරස අපුලව කෙල ගසන
කටුක තිත්ත දිවග තබන
පිපාසයට කඳුළුම බොන

නිදි නොලබා අහසට එන
තරු එළියෙන් පාර කියන
සඳක් වෙන්න ඉඩ ඇතිමුත්
තරුවක් වී පිපී වැනෙන

නෙක හැඩයට පාට ගෑව
රසම සුවඳ  සුළඟට දෙන
පිපී දිලෙන මල් අතරේ
පරමල් වල සුවඳ බලන

කවදාවත් සැබෑ නොවෙන
නිදිවර්ජිත හීන වලට
ඇඟිල්ලකින් පාට උලන
ළගට ඇවිත් මා සනසන…..

25 January 2012

පමා වූ පෙම්වත!

                            අද ඔබගේ මංගල රාත්‍රියයි .සඳක් වැනි ඔබගේ මුහුණ කඳුළු සේලයෙන් වැසී ඇත.ජීවිතයේ වැදගත්ම රාත්‍රියේදී ඔබ කඳුළු සලයි .තාරුකා වැනි ඇස් කඳුළු වලින්  තෙත් වී එහි කාන්තිය නැතිවී ගොසින්ය. රෝස පෙති වැනි කම්බුල් මතට කඳුළු බින්දු පතිත වේ.

        අද මා ගෙවන කටුකම රාත්‍රියයි.ඔබ මා ළඟ නැත.තනිකමේ සීතලෙන් මා මුසපත්ව සිටිමි.මම දෙනෙත් පියාගෙන ඔබේ උණුසුමට ගුලි වෙමි.

 

        **   “මෙලොව සිටින කිසිදු පෙම්වතෙක්

              දරාගත නොහැකි ශෝකයෙන්

              කිසිදාක කඳුලක් නොහෙළ බැවින්

              මටද ඇඬීමට නොහැක ..”

 

රෑ ඇඳේදී දකින සිහිනයක් නොවේ ජීවිතය.හෙට අළුත් දවසකි.අප දෙදෙනාම එයට මුහුණ දිය යුතුය.අද පටන් අප දෙන්නා දෙදෙනෙකි.

සියලු බාධක වලට අප අද පටන් තනියම මුහුණ දිය යුතුය.1sad_man

ලෝකයට නොපෙනෙන පරිදි  ඔබට හැඩීමට හැක්කේත් ,මට දුක් වීමට හැක්කේත් රාත්‍රියේදී පමණි. සඳ බැස යාමට ආසන්නය .රාත්‍රියද ගෙවී අවසන් වීමට ආසන්නය.ජීවිතය රාත්‍රියට වඩා දිගු එකකි. ඔබේ සිහිනයෙන් මට යන්න අවසර දෙන්න.

ඔබ මගේ සිතේ කොතැනක හෝ සදාකල්හිම රැදී සිටීවි.

අපගේ ප්‍රේම වෘක්ෂයේ ඉතිරිව මලක් නැත,තිබුණු එකම මලද වෙනකෙක් සතුය.ඇත්තේ කටු පමණකි.ඒ මල සිහිකරගෙන මම ඉතිරිව ඇති කටු සිප ගනිමි!

                 **   “ තියුණු විස කටු පොකුර

                       මත තබා මගේ දෙතොල

                       අවසාන වරට නුඹ සිප ගනිමි

                       හෙට ප්‍රභාතය  පිණිස ….”

 

නින්ද නැති රැයේ සඳ කඳුළු මීදුමේ
හැංගිලා හඬන්නෙ ඇයිද ප්‍රථම ප්‍රේමයේ
තාරුකා දියේ ගිලේ නිල් එළිය නිවේ
වැහි බිංදු වැටේවී... ‍
රෝස පෙති කඩා හැලේ


කිළිපොලා සැලී යමින් නොයිම් සීතලේ
තුරුළු වෙමි දෙනෙත් පියා ඔබගෙ උණුසුමේ
ජීවිතය ඉතින් අපේ සිහිනයක් නොවේ
හෙට උදේම අවදි වී යායුතුව තිබේ...


නින්ද නැති රැයේ...//


රැය ගෙවේ සඳත් නිවේ දුරයි ජීවිතේ
ඉතින් අවසරයි මගේ පුංචි කුමරියේ
කටු වලට දෙතොල් තියා මලක් නැති ගසේ
සිඹිමි එකම හාදුවයි සොදුර  ඒ මගේ...


නින්ද නැති රැයේ...//


ගායනය : ගුණදාස කපුගේ
පද රචනය : රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ
සංගීතය : ගුණදාස කපුගේ

 

** උපුටනය :-  රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන්ගේ  සුභ උදැසන           කාව්‍ය සංග්‍රහය.(44  වන පිට "පමා වූ පෙම්වත")

                           

         

22 January 2012

නිවාඩු දවසක!

අමුතුම පුසුඹ සුළඟකි
ඉරිදාට කොටුව තුල
විදේශික බසකින් හැසිරෙන
කරදිය මිශ්‍ර සුළඟ
තට්ටුව කැඩී ගිය
ගල් බංකුවක් ලඟට
ඇවිත් දණගාන
කෙට්ටු හීනයක මම ඔබට
අමිහිරිම කටහඩින් කීව
සංකීර්ණම පෙමක් ගැන
සරල ගීයක් කියන

තැඹිලි පැහැ සිවුරක්
ඈතින් පොඩියට යන එන
වෙරළ මත භාවනාවට
කමටහන් සොයා ඇවිදින
වැඩ ඇරී ගෙදර යන ඉර
අළුතෙන් පැහැ තැවරීය
අඳුරු වී ගිය සිවුරත



ගල් බංකුව උඩ
තරුකැට හතරකි
නිරුත්තර පැනයකට
විසදුම් සොයා වෙහෙසෙන
අඳුර වැටෙන තුරු කල්මරන
පනින්නට හිස් අහසට !

IMG_5727

10 January 2012

කුණුහරුප නොවේ !

පහුගිය දවසක අපේ යාලුවෝ ටික දෙනෙක් අතර ඇතිවුන කතා බහක් තමයි අද ලිපියට මුල් වෙන්නේ.මුලින්ම කියන්න ඕන මේවා ඒ යාලුවන්ගේ හෝ මාගේ අදහස් නෙමෙයි .ඒවා ඒ ගොල්ලන්ටත් අහන්න ලැබුණු දේවල් .(මතක් වෙනකොටත් හිනා යනවා Open-mouthed smile)
                    හරි ! මේකයි කරණය !
අපේ සමහර ගීතවල යටි අර්ථ ගැන තමයි අපි කතා කරේ.ඇත්තටම සමහරක් කතා නම් ඇත්තටම වටිනවා.එත් සමහර අදහස් නම් පිළිගන්න අමාරුයි(පිළිගන්න බෑ නෙමෙයි ).මම අද කියන්න යන්නෙත් අන්න ඒ වගේ සින්දු 2 ක් 3 ක් ගැන.
ඔයාල අහල ඇති එඩ්වඩ් ජයකොඩි මහත්මය ගයනා කරන “සිරි යහනේ ලණු ඉහීරී සුසුම් හෙලන රෑ…..”ගීතය.ඒ ගීතය ලියල තියෙන්නේ ලුෂන් බුලත්සිංහලයන්.ටිකක් ආන්දෝලනාත්මක ගීත ලියපු රචකයෙක්නේ. (දම් පාටින් ලා සඳ බැස යනවා….,කොළොම්තොට..වගේ ගීත )
  හරි !මම කිව්වේ සිරි යහනේ... ගීතය ගැනනෙ!මට දැනගන්න ලැබුණු විදියට මේකෙන් කියවෙන්නේ තරුණවිය ඉක්මවපු තනිකඩ පිරිමියෙක් රාත්‍රියේදී (කියන්නත් ලැජ්ජයි Smile)ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙන සිදුවීමක්ලු!(කුණුහරුප කියනවා නෙමෙයි හොදේ  Smile with tongue out,ඕකට මම දන්න සභ්‍යම වචනය තමයි කිව්වේ ).මේ අදහසට හේතුව තමයි ඒ ගීතයේ මුල් පද කීපය.

සිරියහනේ ලණු ඉහිරී සුසුම් හෙලන රෑ
මකුණු දැලින් සිරි සිරියෙ වියන් බඳින රෑ
යට ලීයෙන් නාරිලතා මල් පුදින්නේ //

නාරිලතා මල් දැක්කම තාපසයන්ගේත් දැහැන් බිඳෙනවා කියල අහල  ඇතිනෙ.
ඔන්න ඕක තමයි කතාව.බැලුවම ඒක එහෙම නොවෙන්නත් බැරි කමක් නෑ. එත් ලුෂන් බුලත්සිංහල මහත්මය කියල තිබුන පුවත්පතකට එකෙන් අදහස් වෙන්නෙ තනිකඩ පුද්ගලයෙක්ගේ කාන්සිය,පාළුව කියල.මටත් ඉතින් හිතෙන්නෙ එහෙමයි මුළු සින්දුවම ඇහුවම.(අර විදියට නොහිතෙනවා නෙමෙයි Open-mouthed smile)
මේ සින්දුව මුලින්ම අමරදේව මහත්මයටලු දීල තියෙන්නේ එත් සින්දුවේ යටි අර්ථය දැනගත්තම එතුමා සින්දුව ගායන කරන ඒක ප්‍රතික්ෂේප කරාලු.(මම නම් දන්නේ නෑ ,ඔය එක එක්කෙනා කියන්නේ)

                           දෙවැනි සිද්ධිය තමයි කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ මහත්මයා ගයන “ගහක මල් පිපිලා “ ගීතය.මේ ගීතය ලියල තියෙන්නේ යමුනා මාලනී පෙරේරා කියන ප්‍රවීන රචිකාව.දැන් කට්ටිය කියන විදියට ඕකෙන් කියවෙන්නේ සමලිංගික ප්‍රේමයක් ගැනලු.Open-mouthed smile(මම නෙමෙයි කියන්නේ ).එකට හේතුව තමයි මෙන්න මේ පද පේලි ටික
සඳට සදහට සෙනෙහෙ පෑමුත් උදුල තරු කැටයම්           
හිරුට පෙම් බැඳී එකදු තරුවක් සිටිය නොහැකිද යම්
ලොවට නොපෙනෙන මගේ  ප්‍රේමය ඒ වගේ මනරම් …..

මේ පේලි ටික විතරක් ගත්තම ඔය අදහස ඉස්මතු නොවෙනවා කියන්න බෑ(ඉරත් තරුවක්නේ).එත් පද රචිකාවියක්  ඕක අදහස් කළා කියල මට නම් පිළිගන්න අමාරුයි.(අපේ රටේ).

  
                        අනිත් කතාව තමයි චාමර වීරසිංහ ගයනා කරන “තිස්ස වැවේ ඉවුර ලඟට…” ගීතය.මෙන්න මේකේ අන්තිම පද 4නුත් අදහස් වෙන්නේ අර “සිරියහනේ ලණු ඉහීරී “ ගීතයේ අදහසට සමාන අදහසක්ය කියල තමයි මට දැනගන්න ලැබුනෙ.Open-mouthed smile.
          ගීතයේ අන්තිම පද 4 තමයි
……..ඉරුණු සරමේ හිල් වැහෙන්න දෙපොට දමා ඇඳ ගත්තා
          හිතේ මැවුණු සොඳුරු හැගුම් සොරොව් කටින් එපිට ගියා…
ඔය පද ටිකෙනුත් අර අදහස ඉස්මතු නොවෙනවා කියන්න බෑ වගේ .
එත් මුළු ගීතය ගත්තම ඒ අදහස ඉස්මතු වෙන්නේ නෑ(මාගේ තර්කයට අනුව).
           
                           විශේෂයෙන්ම කියන්න ඕන මේවා මාගේ යාලුවන්ගේ හෝ මාගේ පෞද්ගලික අදහස් නෙමෙයි.අපේ සමාජයේ තිබෙන මතවාද.නමුත් කව්රු මේ අදහස් ප්‍රකාශ කලත් ඒවා වැරදියි කියන්න පෞද්ගලිකව මට නම් අයිතියක් නෑ.මම මේ ලිපිය ලියන්නේ ඒ අදහස් ගරහන්න නෙමෙයි.මට ඒ අදහස් පිළිගන්න අමාරුයි කියන්න.නමුත් මේ වගේ සියුම් මොළ තියෙනවද කියල මට නම් වෙලාවකට හිතෙනවා ඔය වගේ අර්ථයන් ගීතයකින් මතුකරගන්න තරම්(අදහස වැරදි උණත් නිවැරදි උණත් ).කොහොම උණත් බුදු බණේත් කියල තියෙනවනේ තමන්ගේ සිහි නුවණින්  කල්පනා කරලා බලල ඕනෑම දෙයක් පිළිගන්න කියල.අපිත් ඒ ආදර්ශය හිතට ගමු!
 එහෙනම්  තවත් පොස්ට් 1 කින් හම්බවෙමු !
                                         ජය වේවා !


ප.ලි- *ගීත වල පද පේලි උඩ කෙටීමෙන් එම ගීත බාගත හැක
        *මෙමගින් මාගේ හෝ මාගේ මිතුරන්ගේ පෞද්ගලික අදහස් නිරූපනය නොවන බව සලකන්න.
         *දෝෂරෝපණයක් ඇත්තම් එයද පවසන ලෙස ඉල්ලා සිටිමි .



  


      

05 January 2012

දිරිය කත!

හැමෝටම සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වෙන්න කියල ප්‍රර්ථනා කරනව මුලින්ම . අලුත් අවුරුද්දේ  වැඩ අල්ලන්නයි මේ ලේස්ති වෙන්නෙ. මේ ලගදි මම තුමාට ගීතයක් අහන්න ලැබුණ.කලින් අහල තිබුණට මේකේ lyrics බැලුවේ නම් ලගදි.ඒ කිව්වේ ඊයේ පෙරේද !මගේ යාලුවෙක් තමයි මාව දැනුවත් කරේ මේ ගැන .
           
මෙන්න පද මාලාව ..

නිල් මහනෙල් බරයි කියා ගෙලේ නොබැන්ද...
ඇල් සුළඟත් රළුයි කියා සිසිල නොවින්ද.
කෝල කොමල නංගියෙ නුඹ අතට ගත්ත මහ බර කන්ද
අදහන්නට පුළුවන්ද...



දුඹුලු බැඳී ඉර හඳ දෙක
අකුරු බැරිව රන් තරු කැට
මුළුතැන් ගෙයි ඇවිලෙන දුම් නොනගින ගින්දර
නිවූ නුඹට වඩා කුමන කවියද සුන්දර...


තබා දෙතොල ඉඳික‍ටු තුඩ
මිහිරි සිනා විකසිත කළ
නූල් පටින් නුඹ තැනුවේ ගෙදරට අත්වැල..
වාන් දැමූ පට්ටන්දර අද පරසක්වළ
..


පද රචනය රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ මහත්මයාගේ ,සංගීතය රෝහණ වීරසිංහයන්ගේ .ගීතය ගායනය කරන්නේ දීපිකා ප්‍රියදර්ශනී මහත්මිය.

           1978  විවෘත ආර්ථික පනතත් එක්ක අපේ රටේ ආරම්භ  උණා  නිදහස් වෙළඳ කලාප කියල ජාතියක්.මේවයේ ප්‍රධානම වෙළඳ භාණ්ඩය උනේ ඇඳුම්.කොටින්ම සුද්දන්ට ඇඳුම් මැසීම තමයි අරමුණ. මේවට ගම්බද තරුණියෝ සැහෙන්න පිරිසක් ඇදිල අවා.ඒත් ඔවුන්ගේ නොදැනුවත් කමෙන් ප්‍රයෝජන ගත්තු සමහර පිරිස් නිසා ඔවුන්ගේ සමාජ පිළිගැනීම නැති වෙලාම ගියා.ඔවුන් වෛශ්‍යාවන් ගානටම දාල  කතා කරපු කාලයක් තිබුණ.
              නොයෙක් අග හිඟ කම නිසා රැකියාවට එන මේ  තරුණියෝත් බොහොම සංවේදී කාන්තාවන් .මුල් පද පේලි වලින් ඉස්මතු වෙන්නෙ ඒ දේ  කියලයි මට හිතෙන්නේ.
           ගම්බද මේ කාන්තාවෝ මුහුණ දෙන අපහසුතා ව්‍යංගාර්ථයෙන්  දෙවැනි verse  එකේදී  මාර ලස්සනට කියල තියෙනව.ඉර හඳ දෙක කියල අදහස් කරන්න ඇත්තේ දෙමව්පියෝ .ඔවුන් දෙදෙනා මහළුයි කියල අදහස් වෙනව “දුඹුල් බැඳී" කියන කොටසෙන්.මේ දරුවන්ටත් නිසි අධ්‍යාපනයක්‌ ලැබිල නෑ.ගෙදර ලිපේ ගින්දර ඇවිලෙන්නේ නෑ.ඇවිලෙන්නේ හිතේ ගින්දර විතරයි.
දුකක් තේරුම් ගන්න බැරි කෙනෙක් කාන්තාවක් වෙන්න පුළුවන්ද?ඉතින් මේ දුක තේරුම් අරගත්ත ඇය නියම කාන්තාව නොවේද??
        මේකේ අන්තිම verse 1 දකිද්දී නම් මට මතක්‌ වෙන්නේ බූන්දියේ කියවපු කවියක්!  මෙතනින් යන්න එක බලන්න .
නූල් පටකින් ඇය ගෙදරක් ගොඩ ගන්න හැටි කොච්චර නම් සංවේදීද?මේකෙන් නිරුපනය වෙන්නේ එක පවුලක කතාවක් නෙමෙයි කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ.අපේ රටේ ආර්ථිකයට ඇඟලුම් සේවිකාවන් කරන දායකත්වයත් මේකෙන් නිරුපනය වෙනව.
     ඔවුන්ගේ සේවයට අපේ උත්තමාචාරය !

   
mp3 එක මෙතනින්  බාගන්න

              ජය වේවා !